14 Eylül 2014 Pazar

YENİDEN

"O kadar uzun zaman oldu ki...Az sonra her ne vesilesiyle olduğunu hatırlamadığım notlarımı düşüneceğim...Buraya aktarıp aktarmayacağım hakkında...
     Sevdiğim pek çok şeyi sıralayamam ki zaten onlar huzurlu ve mutlular...Neden etkileri kısa sürüyor?...Sevmemenin ise pek çok acıklı hikayesi zihinden bile geçerken aynı acıyı yaşatıyor...Sanırım kişiler hayatta kalmak için bir odak noktası buluyor ve o nokta silinince diğer her şey belki yıkılmıyor ama hazzı ortadan kalkıyor...
     Yeniden kelimesi sevmediğim diğer şeyler içinde...Pek çok aynı hikayenin aynı gelişiminin aynı sonuçları benim için de geçerli olmalı ki en çok da bundan hayıflanıyorum...Bu sıradanlığı o kadar sevmedim ki kendi içinde  dahi sıradan oldu...Olağan durumdan şikayet ederken insan nasıl bunun içinde olur ki...
     Hissizleşmenin de ötesinde devinimin tamamlanmasını beklemek aslında yine beklemek...Ah evet bu da diğer bir kelime "Beklemek"... 
     İnsan yaratıldı, vazifesi kodlandı, özgür bırakıldı ve yaşadı...Her nesilde bu mevcut durumu kıran adını saygıyla-öfkeyle-sevgiyle-coşkuyla-şaşkınlıkla andığımız kişiler de çıktı da diğerlerine cesaret verdi...O diğerlerinden bir kısmı o rutine "hayat" dedi de kimse dışına çıkmadı...Yadsınamaz ki biyolojik gelişimin doğal sonucuydu çünkü...Bir diğeri ise o hayatı yaşama şeklini reddetti mottolarla gettolarda yaşadı...Onu ilke edindi...Bu durum pek çok farklılıkta gibi görünse de aynıydı...
     Her yönetim her düşünce canlı için ve iyilik adınaydı da işte...Hep kötü oldu...Kötü kelimeler kötü şeyler yapanları kötülemeye yetmez ki...
     Çelişkileri sevmek kişiyi dengesiz yapar! ya onun dahi cazibesi var...Görüldü ki sevilen şey çelişki değil de farklılıkları fark ediyor olmak...O sıradan birkaç şeyin hayatında olması ona ne yapacak ki yada şimdi ne yapıyor da o zaman ne elde edecek ya da neden eksik hissettiriliyor...Bu düşünceler rahatlamak için değil zira rahatlatmıyor...Şimdi sonucu belli bir beklemede yeniden...
     Öfke, insanın dürüst bir yanını ortaya çıkarıyor aslında...de işte o kapı bir daha açılmamalı...
   Her zaman olduğundan farklı davrandığında tepkinin boyutuna şaşırıyorsunuz...Evet, güzel bir kelime değil aslında Hayır da demeli çok yerde...
   Yeniden başlamaktan insan yorgun düşüyor...Hem neden başlasın ki... Olmuyorsa zorlamamak meselesi değil...O şansı ilk defada dürüstçe istemişti oysa...Sevmiyorum yeniden...Yol alamıyorsun...Şimdi mevcut verilerle yapacakların sınırlar içine girdi...Oysa ilk defada sınırsızdı...Heyecanlıydı...Şimdi hevesi kalmadı ama biterse de yine üzülecek...Böyle sürümde kalmasındansa bitmesi iyi belki ama o küçük ışık sönünce olabilecek şey pek yok...
Ertelemek...Mazeret...Şanssızlık...Tembellik...
Buraya bunun için gelmiş olamam...
O kadar uzun zaman oldu ki... 
Hep Sonbahardan..."
Yine de yazacağım...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder